Author :
Abstract
Bu çalışma, uzaktan eğitimin yönetimsel zorluklarını ve bu zorluklara yönelik çözüm önerilerini ele almaktadır. Uzaktan eğitim, özellikle pandemi döneminde, eğitime erişimi devam ettirmek için önemli bir model olarak benimsenmiştir. Ancak, bu modelin uygulanmasında çeşitli sorunlar ortaya çıkmıştır. Teknolojik altyapının yetersizliği, öğretim kadrosunun dijital beceri eksiklikleri, öğrenci katılımında yaşanan sorunlar ve yönetim süreçlerindeki şeffaflık eksiklikleri, uzaktan eğitimde karşılaşılan temel zorluklar arasında yer almaktadır. Çalışmada, bu sorunların aşılmasına yönelik çözüm önerileri sunulmuştur. Teknolojik altyapının güçlendirilmesi, eğitimde eşitlik sağlamak için temel bir öncelik olarak vurgulanmıştır. Öğretim kadrosunun dijital becerilerini geliştirmek için sürekli mesleki eğitim programlarının uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, etkileşim ve katılımı artıran dijital araçların kullanımı, öğrenci motivasyonunun ve öğrenme süreçlerinin iyileştirilmesi için kritik bir çözüm olarak önerilmiştir. Veriye dayalı karar alma mekanizmalarının geliştirilmesi, eğitim yöneticilerinin stratejik kararlar almasını kolaylaştırmakta ve eğitim süreçlerinin daha verimli bir şekilde yönetilmesini sağlamaktadır. Sonuç olarak, uzaktan eğitimin gelecekteki başarısı, sürdürülebilir yönetim modelleri ve yenilikçi yaklaşımların benimsenmesine bağlıdır. Eğitim politikalarının, uzaktan eğitimin temel hedeflerini destekleyecek şekilde yeniden yapılandırılması, bu modelin uzun vadeli başarısını garanti edecektir. Çalışma, uzaktan eğitim süreçlerinin iyileştirilmesine yönelik kapsamlı bir rehber sunarak, eğitim yöneticileri ve politika yapıcılar için önemli bir referans niteliği taşımaktadır.
Keywords
Abstract
This study addresses the administrative challenges of distance education and proposes solutions to these challenges. Distance education has been adopted as an important model to maintain access to education, especially during the pandemic. However, various problems have emerged in the implementation of this model. Inadequate technological infrastructure, digital skills deficiencies of teaching staff, problems in student participation and lack of transparency in management processes are among the main challenges faced in distance education. In this study, solution suggestions are presented to overcome these problems. Strengthening the technological infrastructure is emphasized as a key priority to ensure equity in education. Continuing professional education programs should be implemented to improve the digital skills of teaching staff. Furthermore, the use of digital tools that increase interaction and engagement is suggested as a critical solution to improve student motivation and learning processes. The development of data-driven decision-making mechanisms facilitates educational managers to make strategic decisions and enables more efficient management of educational processes. In conclusion, the future success of distance education depends on the adoption of sustainable management models and innovative approaches. The restructuring of educational policies to support the core objectives of distance education will guarantee the long-term success of this model. By providing a comprehensive guide for improving distance education processes, the study is an important reference for educational administrators and policy makers.
