Author :
Abstract
Bu çalışma, okul güvenliği ve kriz yönetimi süreçlerini kapsamlı bir şekilde ele alarak, eğitim kurumlarının karşılaşabileceği kriz türlerini, kriz yönetiminin aşamalarını ve okul yöneticileri ile öğretmenlerin bu süreçteki rollerini incelemektedir. Eğitim ortamlarının güvenliğinin sağlanması, öğrenci ve öğretmenlerin fiziksel, psikolojik ve dijital tehditlere karşı korunmasını gerektirmektedir. Kriz yönetimi, önleme, hazırlık, müdahale ve iyileştirme aşamalarından oluşmakta olup, her aşamanın etkin bir şekilde uygulanması, krizlerin olumsuz etkilerini minimize etmektedir. Çalışmada, farklı ülkelerde uygulanan kriz yönetimi modelleri incelenerek, uluslararası düzeyde başarılı kriz yönetimi örneklerine yer verilmiştir. ABD, İngiltere, Japonya gibi ülkelerde okullarda kriz yönetimi süreçlerinin sistematik bir şekilde yürütüldüğü ve bu süreçlerin düzenli eğitimler, tatbikatlar ve yerel yönetimlerle iş birliği çerçevesinde uygulandığı görülmektedir. Türkiye’de ise okul güvenliği ve kriz yönetimine ilişkin politikalar son yıllarda gelişim göstermiş olmakla birlikte, uygulamada bazı eksikliklerin bulunduğu tespit edilmiştir. Bu bağlamda, kriz yönetimi eğitimlerinin yaygınlaştırılması, okul yöneticileri ve öğretmenlerin krizlere karşı bilinçlendirilmesi ve kriz yönetimi süreçlerinde tüm paydaşlar arasında iş birliğinin artırılması gerektiği sonucuna varılmıştır.
Keywords
Abstract
This study examines the types of crises that educational institutions may face, the stages of crisis management, and the roles of school administrators and teachers in this process. Ensuring the security of educational environments requires the protection of students and teachers against physical, psychological and digital threats. Crisis management consists of prevention, preparation, response and recovery phases, and the effective implementation of each phase minimizes the negative effects of crises. In this study, crisis management models applied in different countries are examined and examples of successful crisis management at the international level are included. It is seen that crisis management processes are carried out systematically in schools in countries such as the USA, the UK and Japan, and that these processes are implemented within the framework of regular trainings, drills and cooperation with local administrations. In Turkey, although policies on school safety and crisis management have improved in recent years, it has been determined that there are some deficiencies in practice. In this context, it is concluded that crisis management trainings should be expanded, school administrators and teachers should be made aware of crises, and cooperation between all stakeholders in crisis management processes should be increased.
